Progresso, progresso!

Vrijdag 12 september: een belangrijke dag in de voortgang en vooral het plezier in de Italiaanse taal. Heb vanmorgen met Francesco nieuwe afspraken kunnen maken en heb inmiddels al 1 les (3 uur) gehad in de nieuwe stijl: we stellen elkaar vragen en geven antwoorden, uitsluitend in het Italiaans. Precies zoals het moet zijn: veel plezier en aanvulling op de grammatica waar nodig. Dinsdag gaan we er in het vervolg op uit: a.s. dinsdag te voet door het dorp en het bos naar Casa Joop en daar natuurlijk een rondleiding voor Francesco.
Resultaat zal zijn dat er geen druk meer zit op de uitwerking van de oefeningen uit het boek, wat mjn leven hier een stuk leuker maakt.
Verder een dagje thuis: wassen, strijken, stofzuigen, in het zonnetje lezen en vanavond een filmpje. Even lekker tot mijzelf komen,
Het was vandaag heerlijk weer, September is veel beter dan augustus en in antwoord op alle vragen uit Nederland over voorspelde dikke wolken en slechte vooruitzichten voor Noord-Italie: er is soms bewolking en soms –meestal s nachts- regen, maar ook iedere dag zon.
Mijn huisbaas en zijn vrouw vinden het erg leuk, dat ik er ben. We hebben iedere dag wel een gesprek en omdat zij attente mensen zijn en voor mij langzaam praten, begrijpen we elkaar best goed. Iedere dag weer wat (werk)woorden erbij en ze zijn apentrots op mijn resultaten. Progresso, progresso!
Mijn aanwezigheid in het dorp –waar nooit iets gebeurt- gaat als een lopend vuurtje. Kom ik twee kleine mannetjes (ca. 8 jaar) op een fiets tegen. Een van hen zegt: ciao olandese.. Er was maar één antwoord mogelijk: ciao italiano, waarna hij heel hard moest lachen. Toen hij ook nog vroeg of ik een jongen op een fiets gezien had, zei ik ja, die staat voor mij. Nou dat bedoelde hij niet en weer lachen; gelukkig kwam de ragazzo die hij zocht net de hoek om. Mijn beloning: een vette grijns en een duim omhoog!
De mensen zijn hier erg leuk en spontaan met als kanttekening: erg jong of erg oud. Purtroppo o per fortuna. We zullen het nooit weten.
A domani.