13 en 14 september: weer een weekend zon

Zaterdag 13 afscheid van gasten die na Rome nog even Magnano aandeden, omdat het op de heenweg zo goed bevallen was. Een leuk weerzien, mooie en indrukwekkende verhalen en weer veel plezier.
Boodschappen doen in Biella was niet uitsluitend leuk: wat een drukte bij de Ipercoöp. Nou verkopen ze daar ook bijna alles, dus logisch dat er veel mensen op af komen.
Ook onderweg was het erg druk: waarschijnlijk veel mensen die voor het nieuwe seizoen inkopen gingen doen en wielrenners, die de zomer nog even willen verlengen. Moest in een dorpje in één steegje drie keer achteruit omdat ik naar beneden reed en klimmend verkeer altijd voorrang heeft. Maar alles blijkt te wennen, nou ja, bijna alles.
De rest van de dag in het zonnetje in de “Italiaanse verleden tijd”: kan erger.

Zondag 14 September naar de kerk, de officiele dom van Magnano. Een Romaanse kerk van rond 1200, erg mooi door zijn relatieve soberheid.
Bijzonder was dat er naast het altaar een groot beeld van Theresia van Lisieux staat, een franse heilige en daardoor een raadsel waarom zij hier zo’n prominente plek heeft.

Toen we woensdag langs het monnikenklooster wandelden , zagen we dat er iedere zondag om 17 uur vespers is in de kapel.
Dat leek ons wel wat, dus zo gezegd zo gedaan: vanmiddag het bos in, de berg af naar de kapel. Daar aangekomen na een stevige afdaling bleek -speciaal vandaag- de vespers een uur uitgesteld. Dat paste niet in ons schema en de afspraken die Astrid met haar gasten had gemaakt, dus waren we voor het zingen de kerk weer uit.

Als alternatief hebben we gekozen voor een Prosecco op het enige terras van Magnano, bij de Borgo Antico op het dorpsplein.
Er staan gewoonlijk 2 tafeltjes maar voor deze zonnige zondagmiddag stonden er wel 8 en allemaal bezet. Geen punt, allemaal opschuiven en een paar stoelen erbij. Wij kwamen natuurlijk aan de damestafel te zitten, zoals het hoort.
Allemaal oude (80-95) dames met kraakstem, prachtig gekleed en begeleid door een dochter of een verpleegster, die het locale nieuws bespraken en wel bereid waren met ons het een en ander te delen.
Bijvoorbeeld dat het weer vannacht omslaat en dat het morgen echt brutto wordt. Een van de oudsten zei, dat dat goed is voor het inwonersaantal, waarop iedereen moest lachen maar wij bijna van onze stoel vielen.
Blijkt een van de dames ook onze tulpen en De Keukenhof te kennen en wat Nederlanse plaatsnamen en bijzonderheden te kunnen opnoemen. Ze was er trots op!
Het was net een film, al die opgedofte dames en de gezellige en onverwachte vrolijkheid.
Ik kon niet alles begrijpen, ook omdat het gedeeltelijk in het streekdialect –Piemontees- ging maar het was genoeg om heel erg opgewekt naar huis te kunnen lopen.
We vonden dat we niet konden vragen of we een foto mochten maken, dat paste niet bij de openheid en de sfeer. Wel erg jammer.

Om 20 uur nog even eten in het dorp en dan zit deze “zware” dag er ook weer op.
Buona notte.